اسلایدر

در اسلام لعن کردن جایز است فحش و ناسزا گفتن به برخی چطور ؟ آیا لعن همان فحش گفتن 

نکته اول:


لعن با ناسزا با هم فرق می کنند


قرآن تصریح دارد ، سب و ناسزا حتی به دشمن بدخواه و کافر مطلقاً ممنوع است


وَ لا تَسُبُّوا الَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَیَسُبُّوا اللَّهَ عَدْواً بِغَیْرِ عِلْم‏(انعام 108)
و به (معبود) کسانى که غیر خدا را مى‏خوانند ناسزا نگویید که آنان نیز از روى جهل و دشمنى به خداوند ناسزا مى‏گویند


اما لعن در مواردی مجاز است و موارد مجاز و عدم جواز آن در قرآن و سنت آمده


به عنوان مثال خدا در قرآن گروهی را لعن می کند


إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَ ماتُوا وَ هُمْ کُفَّارٌ أُولئِکَ عَلَیْهِمْ لَعْنَةُ اللَّهِ وَ الْمَلائِکَةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِین‏(بقره 161)
همانا کسانى که کافر شدند و در حال کفر از دنیا رفتند، لعنت خدا و فرشتگان و مردم، همگى بر آنها خواهد بود.

نکته دوم:


لعنت یعنى دور شدن از لطف خدا. وقتى مى‏ گوییم: لعنت خدا بر تو باد یعنى خداوند لطفش را از سر تو بردارد.


 لعنت نشانه برائت، نهى از منکر، بغض، اعلام موضع ... است.


راغب اصفهانى لعن را به معناى راندن و دور کردن همراه با ناخشنودى و ناراحتى دانسته است چنان که لعن از جانب خدا به معناى قطع رحمت و توفیق دنیوى و عذاب و عقوبت اخروى است. لعن توسط انسان نیز نوعى دعاى بد، نفرین و بدخواهى براى دیگرى مى باشد(مفردات، راغب اصفهانى، ص 471.)


ابن فارس مى گوید: فحش کلمه اى است که بر زشتى در چیزى ـ گفتار یا کردار ـ دلالت مى کند و هر چیزى که از حدّ خود تجاوز کند ـ به صورت نامطلوب ـ فاحش نامیده مى شود.( مقائیس اللغة.)


غزالی سب را اینطور تعریف می‏کند که :" سب عبارت است از گفتن چیزهای زشت با جمله‏

های صریح و بی پرده و بدون کنایه و رمز، و بیشتر درباره عمل جنسی و آنچه بدان مربوط می‏شود می‏آید ..

سنائی غزنوی چه زیبا سرود :
داستان پسر هند مگر نشنیدی
که از او و سه کس او به پیمبر چه رسید ؟
پدر او لب و دندان پیمبر بشکست
مادر او جگرعم پیمبر بمکید
خود به ناحق ، حق داماد پیمبر بگرفت
پسر او سر فرزند پیمبر ببرید
بر چنین قوم تو لعنت نکنی شرمت باد !
لعن الله یزیدا و علی آل یزید